tag:blogger.com,1999:blog-3284101201588889288.post3611039509746021716..comments2014-04-09T20:16:37.550-07:00Comments on Eivadiños: E267 Sendeiro do Eifonso (Vigo)eivadiñoshttp://www.blogger.com/profile/16292156343101751545noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-3284101201588889288.post-24752472867194926162012-11-15T02:11:30.586-08:002012-11-15T02:11:30.586-08:00Novamente, lido e relido, mirado e visto.
Carallud...Novamente, lido e relido, mirado e visto.<br />Caralludamente bo...<br />Mais encontro un ton altamente íntimo, rozando un mundano misticismo; <br />con materia pendente, con compromiso amigable, afectivo. Na beira do lirismo, arrozándoa sensualidade...[soio é un perescer]<br />Nada desdice en tan amplo abanadoiro de verdor, onde as parolas e o sendeiro atopan a égloga en prosa, <br />alí onde de ningún xeito o imaxinou Garcilaso pois seguramente nunca soubo de tan enxebre e ademirable "carroucho".<br />Lerchee é unha sensación ampla, única e que pensei xamais voltaría continuarse iste proxecto.<br />Agora acado que endexamais decaiga.<br />Excelente, sempre.<br />dl·EvAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3284101201588889288.post-1275458029978684602012-11-13T18:32:33.675-08:002012-11-13T18:32:33.675-08:00Claro que me apunto, claro que si..., Eivadinhos n...Claro que me apunto, claro que si..., Eivadinhos non deixa de ser a nosa casiña, á que volvemos, coma di o famoso turrón, non ten porque ser no Nadal, pero si que moi gustosamente..., claro que si!! non podía ser doutra forma.....<br />As circunstancias, todas de moi diversa índole, fixeron que estivera este tempiño afastado da disciplina dos eivados, ben que o sabedes, ben que o sabes..., mais isto é o que fai todavía mais placentera a experiencia eivadinha, i é que ó final, o esencial, o que realmente importa, segue ahí, coma sempre, firme e disposto.<br />Foi un pracer compartir pegadas con vos, meus amigos, pero mais pracer é descubrir, unha vez mais, que os sonos, sonos son..., e que a realidade e que teño detrás persoas fantásticas que me queren e aprezan, as que quero e aprezo e ó final iso é o que nos levamos para a caixa ¿non si?<br />Gracias pola dedicatoria, Anxiño, meu amijo.<br />E que sexa por moitos anos. Levantemos as xarras e brindemos!! Apertas.Alexhttps://www.blogger.com/profile/17452931540465049349noreply@blogger.com