PREGARIAS EN TEMPO DE SECA

Mirei o río desbordado
noutros invernos pasados,
derrubando muíños,
asolagando veigas e camiños.

Escoito falar do cambio climático,
da contaminación das augas, da terra,
da atmosfera quente e chea de fungo,
coma as vellas codias do pan de millo.

Onte escoitei chorar ó río,
pobre, esgotado e seco.
Pequenas pozas cubertas de follas
que o inverno venceu,
semellan cloacas de sudre espeso.

Miro para o ceo e desexo,
que as nubes gordas ou delgadas
se freguen unhas contra outras,
para que a choiva necesariafaga espertar do sono á vida.