DENDE A PENEDA

A Peneda, outeiro de xenerosos paisaxes
que fan gozar os ollos.
Unha ría agarimosa,
con un mar inmensamente azul
salpicado de bateas.

Unha néboa transparente
penetra nas illas do fondo,
as que chaman dos Deuses,
alá onde nace a ría.

Por debaixo dos pes, as correntes
soterradas do río Verdugo,
acarician as illas San Simón e San Antón.

No silencio da Peneda, resoan os ecos
dos disparos asasinos nas illas,
os berros desesperados e impotentes
dos que agardan a morte nun instante.

Non teñen perdón aqueles
que fixeron destas illas fermosas
un campo de concentración,
onde os fascistas asasinaron
aos bos e xenerosos desta terra.

A Peneda testemuña calada
dos anos de terror, hoxe
clama valentía para que
floreza a verdade, só así
os paxaros volverán cantar
libremente en San Simón.

Luís Chapela Bermúdez