Nesta estraña e fértil
primavera , o cuco cuqueiro
cantou un domingo
pola maña nas Chans de Cachón ,
onde a vida corre
sen presa .
Os ollos quedan
abraiados o ver desde o alto o pobo ,
a ría de Vigo, as
bateas de mexillón, o barco que
une a nosa vila
coa cidade desde fai moitos anos .
A natureza en
estado puro , foi ciscando flores brancas
cubrindo as polas
das cerdeiras, cores que se mesturan con
as xestas, toxos,
carrascos, estripeiros ... son as cores de Cachón .
Vellos camiños
feitos polos nosos devanceiros, onde os carros
de bois deixaron
a súa pisada que nos levan a través do monte
os concellos do
Morrazo .
Estas chans aínda
gardan vellas tradicións, ata alí van os veciños
a recoller o toxo,
hoxe con maquinas para cortar e tractor para carretar ,
os carros xa
dormen un sono profundo na nosa memoria .
Caneando polos
nosos montes, aínda atopamos lugares
onde a natureza
espárrama todo o que ten no seu interior
e o comparte con
nos . Lle debemos respecto, cando menos .
Luís Chapela Bermudez ,
verán 2012 , Tiran
No hay comentarios:
Publicar un comentario